Kedilerde Serebellar Hipoplazi

Kedilerde Serebellar Hipoplazi

Spastik Kedi Sendromu veya Wobbly Sendromu olarak da bilinir. Serebellar hipoplazisi olan kediler bebeklikten itibaren normal değildirler, ancak yürümeye başlayana kadar  bir sorunları olduğu anlaşılmayabilir. Serebellar hipopalazili kedilerin ciddi denge sorunları vardır.  Yürürken bacaklarını yere düşme korkusuyla geniş açarak  basarlar ve sık sık destek almak için duvara dayanırlar. Hastalıktan etkilenen kediler hareketsiz dururken oldukça normal görünebilirler, ancak bir oyuncakla oynarken, yemek kabına giderken ya da kucağa alındıklarında titremeler başlar ve şiddetlenir. Bütün bunlara rağmen, serebellar hipoplazili kediler mutludur, kendi başlarına beslenebilirler ve kum kaplarını kullanabilirler, iyi ve kaliteli bir yaşam sürebilirler.

Serebellum
Serebellum beynin değil merkezi sinir sisteminin bir parçasıdır. Kafatasının içinde, beynin tabanında yer alır. Yürürken, bir şeye uzanırken veya başımızı döndürürken vücudun istemsiz hareketlerini kontrol eder. Örneğin yürürken ayaklarımızdan ve orta kulaktaki vestibular aparattan bilgi toplar. A noktasından B noktasına gitmek istemli bir eylem gibi görünebilir ancak çevredeki yükseltilerin algılanması, ayağımızı nereye koyacağımıza karar vermemiz ve tereddütsüz yürümemiz serebellum sayesinde gerçekleşir. Hatta yürürken düşmeden bir şişe su içebilir ve aynı anda başka bir kişiye bakabiliriz.  Bütün bunların bir düzen içinde koordine edilmesinden serebellum sorumludur.

Kedi Serebellumu ve Kedi Distemper Virüsü
Beyincik çok kompleks bir yapıdadır,  gelişimi fötal dönemin son birkaç gününe kadar devam eder ve doğumdan sonraki ilk birkaç hafta içinde biter. Bu gelişme döneminin normalden uzun olması, serebellumu oldukça uzun bir süre toksinlere karşı savunmasız bırakır.
Kedilerdeki serebellar hipoplazi durumundan kedi distemper virüsü sorumludur (panleukopenia virüsü). Gebe annedeki enfeksiyon, doğmamış yavru kedinin serebellumundaki sinirsel gelişimi yıkımlar. Doğumdan kısa bir süre sonra gelişimi tamamlayamayan ve küçük kalan serebellum nedeniyle de yavru kedide belirtiler farkedilmeye başlanır. Bu sendromun oluşması için anne kedinin gebelik sırasında gerçekten enfekte olması gerekmez,  modifiye bir canlı distemper aşısı ile aşılanan bütün gebe kedilerin yavrularında bu durumun görülmesi muhtemeldir.

Teşhis
Kedi panlökopeni virüsünün (kedi distemper virüsü) yol açtığı hipoplazik serebellum  CT veya MRI gibi görüntüleme yöntemleri ile kolayca tespit edilebilir. Ayrıca, durumun ilerleyici olmaması, kedinin güçsüz değil de sadece inkoordine görülmesi, titremelerin sadece odaklanma durumunda artması ve kedi sakin ve hareketsizken görülmemesi, yürüme sırasında duvardan destek alınması ve bacakların açık tutulması gibi çok tipik bulgular teşhisi kolaylaştırır.

Tedavi
Hiçbir tedavi serebellar hipoplazisi olan bir yavru kedideki hasarı iyileştiremez. Bazı yavru kediler hastalıktan diğerlerinden daha ciddi şekilde etkilenirler. Serebellar hipoplazili kedilerin sadece motor becerilerinde eksiklikler vardır ve çoğu iyi bir yaşam kalitesine sahiptir. Kedinin bakımını üstlenen kişilerin bu durumu iyi yönetebilmesi gerekir. Böyle kediler her zaman evde tutulmalı kesinlikle dış ortama bırakılmamalıdırlar, yiyecekler mama kabına dökülmeyecek ve dağılmayacak şekilde konulmalıdır.
Koruma
Kedi gençlik aşıları dişilere doğumdan 3-4 hafta sonra yapılmalıdır. Gebe veya doğumun üzerinden henüz 2 hafta geçmemiş dişiler aşılanmamalıdır. Böylece kolaylıkla hastalıktan koruma sağlanır.

Geçen Haftanın Kedileri