Pemfigus; cildin ülserleşmesi ve kabuklanmasını içeren bir grup otoimmun deri hastalığıdır. Bazı pemfigus türleri ayrıca dişeti dokusunu da etkileyebilir. Bu otoimmun hastalık otoantikorların (Sistem tarafından üretilen ancak vücudun sağlıklı hücrelerine ve dokularına karşı hareket eden antikorlar) varlığı ile karakterizedir. Diğer bir deyişle vücut kendi hücrelerine saldırır. Hastalığın ciddiyeti otoantikorun deri tabakasının ne kadar derinine yerleştiğine bağlıdır.
Kedileri etkileyen üç tip pemfigus vardır; Pemfigus foliaceus, Pemphigus erythematosus ve Pemfigus vulgaris.
Pemfigus foliaseus hastalığında, otoantikorlar epidermisin en dıştaki katmanlarına bırakılır ve veziküller oluşur. Pemfigus eritematosu oldukça yaygındır ve Pemfigus foliaseusa çok benzer. Öte yandan Pemfigus vulgariste daha derin ve daha şiddetli ülserler görülür çünkü otoantikorlar derinin derin katmanlarına çöker.
Kedilerde lezyonlar en çok burun üstünde, ağız çevresinde ve kulak kepçesinde gelişir. Daha az olarak da taban yastıklarında, tırnak kenarlarında görülür. Bu lezyonlar; hiperkeratoz, yarık, püstül, kabuk ve ülser gibi lezyonlardır.
Kedi Pemfigus foliaseusun patofizyolojisi; stratum corneumun üst katmanlarında (akantoliz) hücreler arası yapışmayı kaybettiren otoantikorların gelişimini içerir. Bu; vezikül ve püstül oluşumuna neden olur. Genetik faktörler, ilaçlar (örneğin antibiyotikler, metimazol) ve diğer faktörler, antikeratinosit otoantikor indüksiyonu için tetikleyiciler olarak bilinir.
Kedilerde cins, cinsiyet ve yaş ayrımı bildirilmemiştir.
Püstül içeriğinin sitolojik muayenesinde serbest keratinositlerin, sağlam nötrofillerin ve bazen de eozinofillerin bireysel salınımları deneysel olarak incelenerek ön tanıya gidilebilir. Kesin tanı için deri biyopsisi dokularının histopatolojik incelemesi gerekmektedir.
Tedavi protokolü olarak immunsupresif tedavi uygulanmalıdır. Genellikle ikincil bakteriyel enfeksiyonlar kedilerde köpeklere oranla daha az önemlidir ancak sitolojik preparatlarda bakteri bulunursa enfeksiyon oral antibiyotikler ve topikal antiseptikler ile kontrol altına alınmalıdır. Daha önceki antibiyotik uygulamasından dolayı gelişen karışık vakalarda uygun ilaç seçimi için eksudat kültürü ve duyarlılık testi gerekebilir.
Kediler için Pemfigus foliaseus hastalığının prognozu iyidir. Köpeklerde olduğu gibi kedilerde de hastalığın en agresif döneminde yapılan ilk tedaviyle bulgular hafifler. Tedavi protokolünün uzun süre takip edilmesiyle hastalık kontrol altına alınır.