Kaşıntı, bir kedinin tüylerini yalama ve/veya koparma, tırnakları veya dişleri ile derisine zarar verme isteği ve hareketi için kullanılan tıbbi terimdir. Kaşıntı ayrıca deri enfeksiyonlarının da göstergesidir. Deri kaşıntı isteği ile zarar görmeye başladığında kısmi veya daha büyük bölgelerde tüy dökülmesi görülür, ancak tedavi ile prognoz pozitiftir.

Kedilerde görülen en yaygın semptomlardan bazıları şunlardır:

Kaşıntı

Yalama

Isırma

Çiğneme

Lokal veya generalize tüy dökülmesi

Derinin enfeksiyonu

Nedenler

Pire enfestasyonu, uyuz etkenleri, bitler, alerjiler, mikotik ve bakteriyel enfeksiyonlar, hormonal dengesizlikler, anormal hücre gelişimi (neoplazi), psikololojik nedenler ve bağışıklık sisteminin hastalıkları da dahil olmak üzere birçok pruritus nedeni vardır.

Teşhis

Tanıyı belirlemek için çok detaylı bir anamnez alınmalı, hastanın günlük rutini, geçmiş hastalıkları, beslenmesi, çevresiyle ilişkisi ve yaşadığı ortamın özellikleri kaydedilmelidir. Irkının predispoze olduğu hastalıklar akılda tutulmalı, hasta kedinin deri muayenesi detaylı olarak yapılırken yaşı, cinsiyeti ve kısırlaştırma durumu da göz önünde bulundurulmalıdır. Bazı durumlarda deri biyopsisi veya alerji testleri gerekebilir, çünkü deride kaşıntıya neden olabilecek birçok tetikleyici etken vardır. Mikotik enfeksiyon şüphesi varlığında, lezyonun çevresinden alınan deri ve tüy örneklerinin mantar agarlarına ekimi yapılır ve yaklaşık 2 hafta etkenin üremesi beklenir. Gerekli durumlarda kan hormon düzeyleri için testler istenir ve sorunun kaynağı araştırılır.

Tedavi

Verilecek tedavi, kaşıntının altında yatan nedene bağlı olarak değişir. Kedinin diyeti deride kaşıntıya ve tahrişe neden oluyorsa, diyet modifikasyonları önerilir. Hipoalerjenik diyetler bir süreliğine veya sürekli olarak kullanılarak tedaviye destek olunur. İlaçlar ise  ağızdan, enjeksiyonla veya kaşıntı isteğini en aza indirmek veya ortadan kaldırmak için topikal spray olarak uygulanır veya merhem olarak verilebilir. Kortikosteroidler alerjik durumlarda etkilidirler ve yüz güldürücü sonuçlar alınmasını sağlarlar. Ancak uygulama öncesinde mutlaka kedinin genel sağlığı hakkında bilgi sahibi olmak amacıyla kan sayımı ve biyokimyasal testler yapılmalı, ilacın dozu ve uygulama süresine bu testlerden sonra karar verilmelidir. Riskli durumlarda ve yaşlı kedilerde sistemik ilaç uygulamaları yerine topikal uygulamalar tercih edilmelidir. Deri enfeksiyonlarında mutlaka tedaviye uygun grup antibiyotikler eklenmelidir. Kaşıntının nedeni mikotik enfeksiyonlar ise hastanın genel durumu ve lezyonun lokalizasyonu ve büyüklüğü göz önünde bulundurularak sistemik veya lokal antimikotik ilaçlar reçete edilir. Ektoparazitlerle mücadele hastanın durumuna uygun preparatların periyodik uygulanması ile yapılır ve kaşıntıya neden olan etken ortadan kaldırılır. Hormonal kökenli vakalarda kısırlaştırma, hormon preparatları kullanımı ve kombine tedaviler uygulanır. Psikojenik kökenli deri problemleri ve kaşıntılarda ise kedinin ortamının yeniden düzenlenmesi ve yanısıra bazı anksiyolitik ve antidepresan ilaçlardan yardım alınır. Kedinin kendini daha rahat hissetmesi ve stresinin azalması için yaşadıkları ortamlarda feromonlar kullanılabilir.

Yaşam ve Yönetim

Kaşıntı sürekli tedavi gerektirir ve ilerleme kaydedilmezse bu durum kedi sahibi ve hasta kedi için  zorlayıcı olabilir. Sürekli kaşınan bir kedi bir süre sonra daha huzursuz ve stresli bir ruh haline sahip olacaktır. Kedi sahibi de bu durumdan olumsuz etkilenir. Bu nedenle hasta sahibi tedavinin süresi konusunda mutlaka bilgilendirilmelidir. Reçeteli ilaçların uygun zaman periyotlarında ve iyileştirici dozlarda uygulanması, kedinin kaşıntı isteğini azaltmaya veya ortadan kaldırmaya yardımcı olacaktır. Diyet değişiklikleri de istenebilir.

Önleme

Kaşıntıyı önlemek için bilinen tedbirler yoktur, ancak iyi bakım, dengeli besleme ve tedavi ile nüksler önlenebilir veya en aza indirilebilir.